Ευφάνταστη ρίμα

πάρχουν κάποιοι βουλευτές για τους οποίους δεν μαθαίνεις ποτέ τίποτα. Εκτός και αν παρακολουθείς το τοπικό κανάλι στην περιφέρεια εκλογής τους. Εκεί σίγουρα θα δεις μία γενναία κοινοβουλευτική παρέμβαση για θέματα τοπικού ενδιαφέροντος και ολόκληρο το πεντάλεπτο της ομιλίας τους σε κρίσιμη συζήτηση. Ας πούμε στις πρωινές ώρες, όταν ξεκινά η διαδικασία για την ψήφιση του προϋπολογισμού. Πρόκειται για βουλευτές που δεν ενδιαφέρονται για χαρτοφυλάκια, ούτε διεκδικούν θέση στα πρωινά πάνελ. Απλώς επιδιώκουν να εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους, να είναι πρώτοι στο χωριό και ας τους αγνοεί η πόλη. Είναι πρότυπα κομματικής πειθαρχίας. Αποστηθίζουν το καθημερινό non paper που εκδίδεται από το κόμμα και θα το μεταφέρουν κατά λέξη στη συνέντευξή τους προς το τοπικό ραδιόφωνο, ανάμεσα στις διαφημίσεις για γουρουνοπούλες στα κάρβουνα και θεριζοαλωνιστικά μηχανήματα. Και φυσικά σε όλες τις ψηφοφορίες θα βάλουν το δάχτυλο στο κουμπί που θα τους υποδείξει το κόμμα. Δεν θα διαβάσουν καν αυτό που ψηφίζουν. Δεν χρειάζεται, το γνωρίζουν από το κόμμα.

Δεν ξέρω τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν στο σύνολο των εδρών του Κοινοβουλίου, αλλά αισθάνομαι ότι δεν είναι μικρό. Και λογικά θα αυξάνεται με κάθε νέα σύνθεση της Βουλής. Διότι έτσι λειτουργεί στη χώρα μας ο κοινοβουλευτισμός. Η ατομική πρωτοβουλία του βουλευτή περιορίζεται στα επουσιώδη θέματα, κυρίως σε εκείνα που αφορούν τον τόπο εκλογής του. Κατά τα λοιπά, οφείλουν να υπηρετούν ως πιστοί και συνεπείς υπάλληλοι το κόμμα με το οποίο εκλέγονται. Για τα «δύσκολα» υπάρχουν οι φίρμες, τα προβεβλημένα στελέχη που κατέχουν χαρτοφυλάκια, κανονικά ή σκιώδη, εκλέγονται σε μεγάλες περιφέρειες και διατηρούν καλές σχέσεις με τα μέσα ενημέρωσης.