H αυτο-οργάνωση είναι ένας όρος και μια πρακτική που όπως πολλοί άλλοι δεν έχει γλιτώσει τις παρεξηγήσεις. Κάποιοι την ταυτίζουν με αναρχικές κομμούνες, με αριστερίστικες ουτοπίες και γενικά της δίνουν ένα πολιτικο-ιδεολογικό πρόσημο. Σαφώς και έχει, άλλα όχι τόσο στενό. Στην αυτο-οργάνωση πολλές φορές σε αναγκάζει το ένστικτο της επιβίωσης. Αν δεν κάνεις κάτι μόνος σου, πεθαίνεις, απλό.
Ετσι κι αλλιώς όλα είναι πολιτική στάση. Οταν τα περιμένεις όλα από το κράτος είναι πολιτική νοοτροπία, όταν πιέζεις την πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της είναι επίσης πολιτική στάση διεκδίκησης. Σε εποχές που το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού «δεν χωράμε όλοι» αρχίζει να δηλώνεται δίχως αιδώ και να αποενοχοποιείται από τον κυνισμό του σε μεγάλη μερίδα ανθρώπων, το να αγωνίζεσαι για τα αυτονόητα των οργανωμένων κοινωνιών είναι μονόδρομος. Ως εδώ καλά.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Πηγή: tovima.gr
