Ο Ντοστογέφσκι είχε πει το γνωστό «ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων». Θα συμπλήρωνα πως ο χαρακτήρας της φαίνεται στις προεκλογικές περιόδους. Δεν βρίσκω κάποια πιο λόγια, πιο ακαδημαϊκή φράση για να τις περιγράψει πέρα από το ότι «η παπάντζα πάει σύννεφο». Με μηδενισμένα τα κοντέρ, σαν να γεννηθήκαμε όλοι χθες, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, επιχειρούμε να κάνουμε εξαρχής τις συστάσεις. Κανείς δεν ήταν εδώ, είμαστε όλοι καινούργιοι, άμοιροι και καθαροί από το ίδιο μας το παρελθόν.
Οι κυβερνήσεις που ζητούν ψήφο ανανέωσης θητείας διαγράφουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Υπόσχονται ό,τι δεν έκαναν όσο κυβερνούσαν – μάλλον θα ήταν κάποιοι άλλοι -, διαστρέφουν με κυνισμό την πραγματικότητα μπροστά στα μάτια μας. Η αξιωματική αντιπολίτευση, που αισθάνεται πως πλησιάζει να πιει νερό, δεν διστάζει να υπερθεματίσει σε υποσχέσεις για ευτυχισμένες μέρες και γνωρίζει καλά πως θα έχει μπροστά της τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να μην τα κάνει. Τα μικρά κόμματα, που δεν έχουν καμία ελπίδα να κυβερνήσουν, παρουσιάζουν για προεκλογικό πρόγραμμα ένα υπέροχο μυθιστόρημα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Πηγή: tovima.gr
