Την Κυριακή το βράδυ κορυφώνεται η διαδικασία της πρότασης δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα που υπέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τον νέο πτωχευτικό κώδικα. Οι τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών αναμένεται να επεκταθούν σε όλο το εύρος των κρίσιμων θεμάτων που απασχολούν την περίοδο αυτή την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, όπως η υγειονομική κρίση και οι τουρκικές προκλήσεις, ενώ έμφαση αναμένεται να δοθεί στις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας και τις κοινωνικές προεκτάσεις της στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και της απασχόλησης.
Αυτό άλλωστε ήταν και ένα από τα βασικά επιχειρήματα όσων εισηγήθηκαν στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα να κάνει χρήση του κορυφαίου κοινοβουλευτικού «όπλου» όπως η πρόταση δυσπιστίας κατά μέλους της κυβέρνησης, καθώς τόσο για την μείζονα, όσο και την ελάσσονα αντιπολίτευση, το νομοσχέδιο για τον νέο πτωχευτικό κώδικα συνιστά τομή για την κοινωνία, όπως ειπώθηκε, θεσπίζοντας το μέτρο της πτώχευσης εκτός από τις επιχειρήσεις και για τα φυσικά πρόσωπα και της ρευστοποίησης των περιουσιακών τους στοιχείων, αίροντας την προστασία της πρώτης κατοικίας, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση σε όλους τους τόνους.
Τι δείχνει η προϊστορία των προτάσεων
Πολλή συζήτηση γίνεται στους διαδρόμους της Βουλής σχετικά με την πρωτοβουλία του κ. Τσίπρα να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας κατά του κ. Σταϊκούρα και όχι κατά της κυβέρνησης όπως και για την απόφαση της κυβέρνησης να μη μετατρέψει την πρόταση δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικών σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.
Η προϊστορία των προτάσεων δυσπιστίας έχει το δικό της ενδιαφέρον και έναν κοινό παρονομαστή – καμία δεν οδήγησε σε άρση της εμπιστοσύνης της Βουλής προς κυβέρνηση ή μέλος της. Αντιθέτως συσπείρωνε την κυβέρνηση κατά της οποίας στρεφόταν και άφηνε αλώβητο -αν δεν θωράκιζε κιόλας- τον υπουργό που έβαζε στο στόχαστρο.
Ιούνιος 1988: Eξωτερική πολιτική και οικονομία
- Στη μεταπολίτευση η πρώτη πρόταση δυσπιστίας που κατατέθηκε ήταν της ΝΔ (Ιούνιος 1988) υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κατά της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου με αντικείμενο την εξωτερική πολιτική και την οικονομία. Υπέρ της πρότασης δυσπιστίας ψήφισαν 123 βουλευτές ενώ καταψήφισαν 157. Μάλιστα υπεβλήθη κατά την διάρκεια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, η συνεδρίαση διακόπηκε και η συζήτηση έγινε μετά από τρεις ημέρες.